Flesh-unfolding

Drops rush down my skin, and burn, despite the low temperature. Sand swirls towards the drain. I try to recall the colour of her eyes, her charming voice, as we talked on the rooftop. But all I see is terror, drawn across her face like a hideous mask. And then that smile of defeat, just before she closed her eyes. I slam my fist against the tiles, and welcome the pain I deserve. We should have met sooner. We could have have avoided pulling triggers in the dead of the night...

Haar ogen bekijken je kalm en afwachtend. Wist je maar wat ze van jou dacht. Een idioot, een rare? Een stamelaar? Je komt niet uit je woorden. Je wil een duizend dingen zeggen, maar weet er alleen maar korte antwoorden uit te persen. En wanneer je eindelijk wat weet, bedenk je je midden in de zin dat dit het stomste is wat je had kunnen zeggen, en nu beter je klep kan houden. Dus laat je de zin doodbloeden tot een gemompel dat nergens meer op slaat. Ben je hiervoor al die jaren naar school geweest en heb je zelfs letterkunde gestudeerd? Om er uit te zien als een lul die stottert en zijn middelbare school niet eens af heeft gemaakt. Misschien

You wish for me to speak to you but have you not heard me? I sang to you when you went to bed but you just rolled to your other side. I whispered in your ear as you crossed the street but you quickly waved my voice away with a useless grocery list. I shouted in the shower as your drove your car while you ate your lunch. I shouted until I couldn't any more my throat aching eyes burning. Each time you cast me aside as if my presence and words are only unclean air Maybe I will just stop speaking forever and watch you get lost in your darkness biting your nails staring at the blank page the pen trembling in your hand in sheer frustration. ...

"I'm afraid, Misha," Otto said to me a while back. His blue eyes looked at me for answers. I wanted to say something to comfort him, but what can you say to a dying man.. "I know," I said meekly and looked at the window, trying to find distraction with the flickering lights ahead. "I don't mean like that," he sharply said, with some strength back in his voice, though it was still the sound of a body crying out in pain. "In the past a man could die in peace. Now he has to concern himself about what happens to his mind afterwards." He glanced away with an expression of discomfort, which wasn't caused by the pain. I knew he had always had hi

Diep van binnen kruipt het omhoog. Met zijn scherpe klauwen Raast hij langs mijn ribben Begeleid door het ritme van mijn hart. Mijn adem zit vast in mijn keel Haast verstikkend Zal het me slopen? Of laat hij me heel? Ik hoor het gelach van onder Ze slopen het plezier en mijn wonder Dan plots zijn hand op mijn schouder En mijn lichaam steeds killer en kouder Al fluisterend spreekt hij me toe: "Ga eens slapen ben je nog niet moe?" En dan zie ik hem met zijn grijns en grijze ogen. Ooit in vertrouwen genomen maar steeds bedrogen Slechts een reflectie van wat ik ben. Is het enigste echte monster dat ik ken. Ik sluit mijn ogen en doe mijn we

How couldst thou but know me When thou only gazed upon my skin And not the rampant world I hide, That is growing deep within. Thou haven’t heard the creaking of my ribs Behind each plaited vine. Or bathed beneath the deluge That showers down my spine Thou’ve not been here for long enough To watch a new life start Or find the pillaged ruins Lying just within my heart. Thou haven’t climbed the branches Which are wrapped around each lung. Swaying rapidly with the breezes That come dancing past my tongue Do not blemish me with your footprints If you plan to leave me soon And only wish to know me. When my trees are all in bloom B